Op mijn 52ste verliet ik alles wat ik dacht te weten over heilige bergen. In 15 jaar beklom ik 47 pelgrimstoppen over vier continenten, maar geen enkele bereidde me voor op wat ik aantrof in het Sri Lankaanse hoogland: een 2.243 meter hoge piek waar vier wereldreligies sinds 1.200 jaar samen bidden. Geen territoriale spanningen. Geen gescheiden routes. Gewoon boeddhisten, hindoes, moslims en christenen die elkaars schouders aanraken tijdens de nachtelijke klim naar dezelfde heilige voetafdruk.
De stad Nallathanniya aan de voet van de berg telt 27.687 inwoners die dit wonder dagelijks in stand houden. Toen ik daar aankwam in maart 2024, ving ik de laatste weken van het pelgrimsseizoen — dat loopt van december tot mei, wanneer de moesson rust en de 5.500 stenen treden begaanbaar blijven.
De enige berg waar religies samenvloeien zonder conflict
Mount Kailash in Tibet is heilig voor vier geloven, maar niemand mag hem beklimmen — Chinese restricties houden de top ongerept en ontoegankelijk. Sri Pada daarentegen verwelkomt iedereen. Tijdens mijn nachtelijke beklimming passeerde ik een Tamil hindoe familie die mantras zong voor Shiva, gevolgd door een moslimgroep uit Colombo die stil Adams voetspoor zocht, en een boeddhistische monnik die de stappen telde als meditatie.
De wetenschappelijke verklaring is complex: geologische isolatie creëerde een 12.000 jaar oude bergtop met een natuurlijke voetafdruk van 170 centimeter lang en 46 centimeter breed. Maar de spirituele realiteit overstijgt geologie — elke religieuze traditie ziet er haar eigen verhaal in, zonder de ander uit te sluiten.
De eerste keer dat ik de top bereikte bij dageraad, hoorde ik gebeden in zes talen tegelijk — het was alsof de berg zelf de vrede dicteerde
Lokale bewoners noemen dit fenomeen “Pada Yathra” — de pelgrimstocht die verenigt in plaats van verdeelt. Tijdens weekends in het hoogseizoen beklimmen tot 20.000 mensen de berg, maar de sfeer blijft eerbiedig. Ik heb nergens ter wereld zo’n natuurlijke interreligieuze harmonie gezien.
Waarom de wereld deze berg nog niet overspoeld heeft
In tegenstelling tot de Camino de Santiago met zijn 350.000 jaarlijkse wandelaars blijft Sri Pada relatief onontdekt buiten Zuid-Azië. Drie factoren beschermen de authenticiteit: het nachtelijke klimpatroon (meeste pelgrims starten rond 02:00 uur voor zonsopgang om 06:00 uur), de fysieke uitdaging van bijna drie uur stijgen over steile trappen, en het seizoensgebonden karakter.
De moesson sluit de berg effectief af van juni tot november — extreme regen, windstoten en dikke mist maken beklimming levensgevaarlijk. Deze natuurlijke regulering voorkomt overtoerisme.
Sarah fotografeerde de zonsopgang vanaf de top: een gouden driehoekige schaduw die de berg over het wolkendek werpt, het fenomeen dat pelgrims “Samanala Kanda” noemen — de vlinderberg. De schaduw lijkt inderdaad op vleugels die zich uitvouwen over het landschap.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
Kies de Hatton-route vanuit Nallathanniya — de 5.500 treden zijn goed onderhouden en tijdens het seizoen verlicht. Net als in Japanse pelgrimsdorpen vind je onderweg theestalletjes met kiribath (melkrijst) en kruidenthee voor €2-3 per stop.
Start je klim tussen 02:00 en 03:00 uur — eerder betekent kou (temperaturen dalen tot 10°C op de top), later betekent gedrang. Neem een trui mee, ook in het warme seizoen. De afdaling via dezelfde route duurt slechts 1,5 uur en onthult uitzichten die je in het donker gemist hebt.
Accommodatie in Nallathanniya varieert van €15 basisguesthouses tot €60 comfortabele lodges. Boek minimaal twee weken vooraf tijdens maart-april, het absolute hoogtepunt wanneer pelgrims massaler komen dan op Tibetaanse routes.
De lokale gemeenschap organiseert sinds 2022 maandelijkse opruimacties — in 2024 verzamelden vrijwilligers 300 kilogram afval in één dag. Respecteer dit door je eigen plastic mee naar beneden te nemen. Elk theestalletje biedt gratis vuilniszakken aan pelgrims.
Voor oktober 2025 verwacht ik ideale condities: de late moesson trekt zich terug, maar het hoogseizoen begint pas december. Je krijgt heldere nachten, minder drukte, en de kans om met lokale gidsen te praten die na het seizoen meer tijd hebben. Vergelijkbaar met Marokkaanse bergdorpen onthullen tussenseizoenen de echte culturele diepgang.
Emma vroeg me na afloop waarom mensen zo ver klimmen voor een voetafdruk. Ik vertelde haar dat sommige plaatsen niet verklaard hoeven te worden — ze hoeven alleen gevoeld te worden, bij voorkeur met duizenden vreemdelingen die voor één nacht vrienden worden in het donker.