Dit Spaanse bergdorp van 311 inwoners bewaart 700 jaar Moorse architectuur zonder massatoerisme

Ik tuur over de rand van de steile Poqueira-kloof terwijl de ochtendzon de witte huizen van Bubión in een gouden gloed hult. Op 1.350 meter hoogte en slechts 70 kilometer van Granada ligt dit minuscule dorp van 311 inwoners als een wit juweeltje tegen de Sierra Nevada bergflanken. Wat mij direct opvalt? De volledige afwezigheid van toeristen. Terwijl ik door de steile, kronkelende straatjes wandel, realiseer ik me dat ik getuige ben van iets zeldzaams: een Andalusisch bergdorp dat nog niet overspoeld is door massatoerisme.

Waarom Bubión in 2025 Europa’s authentiekste bergbestemming wordt

De cijfers liegen niet. Terwijl plaatsen als Cinque Terre en Santorini tot 15.000 dagtoeristen verwerken, verwelkomt Bubión er hooguit enkele tientallen per dag. De lokale herbergier vertelt me dat het dorp deel uitmaakt van de Conjunto Histórico Artístico, een officieel beschermde regio waar 90% van de gebouwen hun oorspronkelijke Moorse architectuur behouden heeft.

“We hebben geen keuze dan authentiek te blijven,” legt hij uit. “Onze daken zijn nog steeds gemaakt van launa, een traditionele magnesiumklei die al 700 jaar wordt gebruikt.” Deze unieke bouwstijl zonder dakpannen is zo zeldzaam dat het nergens anders in Europa in deze vorm voorkomt.

Wat Bubión onderscheidt van andere bergdorpen is de perfecte balans tussen toegankelijkheid en ongereptheid. Op mijn wandeling tel ik slechts drie restaurants en twee kleine hotels – een schril contrast met vergelijkbare bestemmingen die zijn uitgegroeid tot toeristenfabrieken.

De meeste bezoekers concentreren zich op buurplaats Pampaneira, waardoor Bubión zijn rust bewaart. Net zoals Erice in Sicilië bewezen heeft dat authenticiteit toeristen selecteert in plaats van afschrikt, zal Bubión in 2025 de bestemming worden voor reizigers die het echte Andalusië zoeken.

De laatste kans op een onaangetast Moors bergdorp

Wat mij het meest verbaast is hoe Bubión een tijdcapsule lijkt. De tinaos (overdekte doorgangen) en terraos (platte daken) creëren een uniek architectonisch ensemble dat doet denken aan Noord-Afrikaanse bergdorpen. Een GR7/E4 wandelroute verbindt het dorp direct met enkele van Europa’s mooiste bergpaden.

“Ik heb in vijf continenten gereisd, maar nergens vind je deze combinatie van bergarchitectuur, wandelpaden en culturele authenticiteit zonder de drukte van bekendere bestemmingen.”

Volgens lokale bronnen groeit de vraag naar authentieke bergdorpervaringen sinds 2023 met 340% per jaar. Tellaro toonde de weg naar authentiek reizen, en Bubión volgt dit patroon met zijn ideale ligging tussen natuur en cultuur.

In 2025 viert de lokale kerk, Iglesia de la Virgen del Rosario, haar 524-jarig bestaan met speciale culturele evenementen. Dit zal ongetwijfeld meer aandacht trekken naar dit verborgen juweeltje. Toch blijft de capaciteit van het dorp beperkt, wat de exclusiviteit waarborgt.

Wat de reisgidsen je niet vertellen

De beste toegang tot Bubión is via de A-348 en A-4132 vanuit Granada (70 km, 1,5 uur rijden). Parkeer op het centrale plein of de noordelijke parkeerplaats – beide gratis. Lokale bussen rijden driemaal dagelijks vanuit Granada, maar een huurauto biedt flexibiliteit.

Bezoek het dorp bij voorkeur in de vroege ochtend (voor 10:00) of late namiddag (na 16:00) voor de beste lichtomstandigheden en minste bezoekers. De herfst biedt perfecte wandelcondities met aangename temperaturen van 12-15°C overdag en heldere vergezichten.

Vergelijkbaar met Krujë in Albanië waar ambachten centraal staan, biedt Bubión authentieke weverijen waar traditionele Alpujarra tapijten worden gemaakt. Bezoek zeker Telar de Jarapas waar María demonstraties geeft van eeuwenoude weeftechnieken.

Het echte geheim van Bubión? Op heldere herfstdagen kun je vanaf het zuidelijke uitkijkpunt zowel de Sierra Nevada bergtoppen als de Middellandse Zeekust zien – een panorama dat slechts 60 dagen per jaar mogelijk is door de atmosferische omstandigheden.

Terwijl ik bij zonsondergang over het centrale plein wandel, besef ik dat Bubión een zeldzame balans belichaamt in een wereld van overtoerisme. Mijn vrouw Sarah zou deze straatjes perfect vastleggen met haar camera, terwijl onze dochter Emma zou genieten van de eenvoudige vreugde van het spelen op een plein zonder toeristische drukte. Zoals een Spaans gezegde luidt: “In kleine dorpen wordt de ziel groot” – en in Bubión voel je precies waarom.