Ik ben aangenaam verrast door de stilte die over de wijngaarden hangt terwijl ik op mijn e-bike het hellende landschap van Schengen bekijk. Dit kleine plaatsje met slechts 607 inwoners heeft zijn naam gegeven aan een van Europa’s belangrijkste verdragen, maar wordt in 2025 om een heel andere reden bijzonder. Terwijl ik langs rijen Riesling-druiven fiets, realiseer ik me dat Luxemburg zich voorbereidt op de 40e verjaardag van de Schengen-overeenkomst – en tegelijkertijd transformeert tot Europa’s meest onderschatte wijn- en fietsbestemming.
Europa’s verborgen wijn-fietsparadijs ontluikt in 2025
De ochtendzon glimt op de fonkelnieuwe Passarelle des Arts, een elegante fietsbrug die het moderne Mudam kunstmuseum verbindt met historische vestingwerken. Deze 87-meter lange stalen constructie symboliseert perfect wat Luxemburg in 2025 biedt: een naadloze verbinding tussen eeuwenoude geschiedenis en hedendaags design.
Langs de Moezelrivier strekt zich 1.256 hectare wijngaarden uit die jaarlijks 10 miljoen flessen produceren – verbazingwekkend voor een land met slechts 642.000 inwoners. De lokale wijnproductie is 15 keer hoger dan de bevolking, een verhouding die zelfs de beroemde wijnregio’s van Frankrijk overteft.
“Ons geheim is de speciale bodemsamenstelling en microklimaat langs de Moezel. Wat je proeft is niet alleen wijn, maar eeuwen historie,” vertelt een wijnboer mij terwijl hij zijn Crémant de Luxembourg inschenkt – een mousserende wijn die champagne uitdaagt voor een fractie van de prijs.
“Eerst kwamen mensen voor het Schengen-verhaal, nu blijven ze voor de combinatie van wijnproeverijen en perfecte fietspaden. Het is alsof je door een openluchtmuseum fietst met verfrissingen onderweg.”
De jubileumvieringen in juni 2025 combineren cultureel erfgoed met culinaire innovatie. Het European Museum is volledig vernieuwd en toont interactieve exposities over Europa’s grenzeloze toekomst, terwijl lokale wijncoöperaties speciale Schengen-editiewijn lanceren om het 40-jarig jubileum te vieren.
Het Toscane van Noord-Europa, zonder de drukte
Waar Reims in Frankrijk overstroomd wordt door champagnetoeristen en de Toscaanse heuvels gevuld zijn met bussen, blijft Luxemburg verrassend authentiek. De Mullerthal-regio, liefkozend “Klein Zwitserland” genoemd, biedt meer dan 100 kilometer aan fietspaden door bizarre rotsformaties en wouden.
Mijn e-bike zoemt zachtjes terwijl ik van het UNESCO-beschermde centrum van Luxemburg-Stad naar de wijngaarden fiets. De fietsinfrastructuur is indrukwekkend: gescheiden fietspaden verbinden historische steden zoals Vianden met het wijngebied, en nieuwe e-bike oplaadpunten verschijnen bij elke wijncoöperatie.
Net als in het prachtige Europa’s historische routes door pittoreske landschappen, combineert Luxemburg historische diepgang met natuurlijke schoonheid. Het verschil? Hier fiets je vaak helemaal alleen, zelfs tijdens het hoogseizoen.
De wijnroute langs de Moezel leidt langs kastelen en dorpjes waar het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. In Stadtbredimus proef je wijnen van coöperaties die al generaties lang door dezelfde families worden gerund. Deze traditionele aanpak doet denken aan Cassis’s combinatie van natuurschoon en wijntraditie, maar dan zonder de Mediterrane drukte.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Luxemburg te verkennen is via de VeloRavel-route, die drie landen verbindt. Begin je rit in Schengen zelf, waar gratis fietsparkeren beschikbaar is bij het Europees Museum. Bezoek in de vroege ochtend (voor 10:00) voor de meest serene ervaring.
Hoewel de officiële Schengen-vieringen in juni 2025 plaatsvinden, is september eigenlijk de ideale maand voor wijnliefhebbers. Dan organiseren de lokale wijnboeren Wäinhiessen (wijnfeesten) waar je voor slechts €15 onbeperkt lokale wijnen kunt proeven.
Vermijd de gebaande paden en bezoek Kasteel Vianden – een verborgen juweeltje dat doet denken aan Château de Chantilly’s verborgen culturele schatten. De middeleeuwse architectuur is indrukwekkend, maar het uitzicht op de wijngaarden beneden is wat je bij zal blijven.
Terwijl de zon ondergaat over de Moezel en ik mijn laatste slok Luxemburgse Riesling neem, begrijp ik waarom dit land zich klaarmaakt voor zijn moment in de schijnwerpers. Het heeft me doen denken aan mijn reizen door Toscane voordat het massatoerisme toesloeg – een perfecte balans van cultuur, natuur en gastronomie, ontdekt op twee wielen. Zoals mijn dochter Emma zou zeggen: sommige plaatsen hebben geen Instagram-filters nodig, ze zijn van nature al perfect gekadreerd.