Ik balanceer op de Motovunse stadsmuren terwijl de ochtendnevel langzaam optrekt uit de Mirnavallei. Beneden me ontvouwt zich een landschap dat zelfs na honderden reisbestemmingen nog steeds mijn adem beneemt. Dit middeleeuwse stadje van slechts 912 inwoners torent op 277 meter hoogte uit boven het Istrische landschap van Kroatië. Terwijl de meeste toeristen zich verdringen in Dubrovnik of Split, verbergt Motovun een geheim dat fijnproevers en filmliefhebbers liever voor zichzelf zouden houden.
De geur van verse truffels drijft omhoog vanuit een van de kleine tavernes beneden, een belofte van wat de dag zal brengen. Sarah pakt haar camera om het panorama vast te leggen terwijl Emma de 1052 traptreden telt die we zojuist hebben beklommen. Voor ons strekt de vallei zich uit met een tapijt van wijngaarden, olijfgaarden en het beroemde truffelbos dat Motovun wereldwijd bekendheid heeft gegeven.
Het truffelparadijs dat Périgord naar de kroon steekt
Als je denkt dat je naar Frankrijk moet voor ’s werelds beste truffels, denk dan nog eens na. In de bossen rond Motovun werd in 1999 de grootste witte truffel ter wereld gevonden door lokale truffeljager Giancarlo Zigante – een kolossaal exemplaar van 1,31 kg dat in het Guinness Book of Records belandde.
“Het geheim zit in onze bodem,” vertelt een lokale truffeljager me terwijl hij zijn speciaal getrainde hond klaarstaat voor de jacht. “De combinatie van het microklimaat in de Mirnavallei en de eeuwenoude bossen creëert de perfecte omstandigheden.”
Tijdens mijn bezoek in augustus is het nog net voor het officiële truffelseizoen dat in september begint, maar restaurants serveren al het hele jaar zwarte truffels. De witte exemplaren, het échte goud van de regio, komen pas in oktober. De prijzen hier zijn een verademing vergeleken met wat je in Italië of Frankrijk betaalt – een volledige truffelmaaltijd kost ongeveer €30-40 in plaats van driedubbele bedragen in Piemonte.
Wat Motovun echt bijzonder maakt is de combinatie van culinaire hoogstandjes met een spectaculair middeleeuws decor. De 13e-eeuwse stadsmuren omcirkelen een perfect bewaard gebleven stadje met nauwe steegjes die uitkomen op intieme pleintjes. Terwijl sommige middeleeuwse dorpen ’s avonds transformeren in spookachtige tonelen, baadt Motovun in een warme gloed van kaarslicht en gezelligheid.
Een filmfestival dat Hollywood naar de heuvels lokt
Ik ben net een week te laat voor het Motovun Film Festival, dat eind juli plaatsvond, maar de sfeer hangt nog in de lucht. De projectieschermen zijn weg, maar cafés gonzen nog na met verhalen over internationale filmsterren en regisseurs die hier ronddwaalden. Net als Sedan dat zijn kasteel transformeert met zomerfakkeltochten, verandert Motovun tijdens het festival in een openluchtbioscoop met vertoningen tegen de achtergrond van eeuwenoude muren.
“We hebben hier geen rode lopers nodig. De sterren zitten ’s avonds gewoon naast je op het terras, deelend uit dezelfde fles Teran-wijn. Dat is de magie van Motovun – niemand is hier een toerist, iedereen wordt een local.”
Terwijl andere Kroatische dorpen bekend staan om hun natuurlijke biodiversiteit, onderscheidt Motovun zich door een unieke culturele biodiversiteit. Het heeft de intimiteit van een dorp maar de culturele impact van een veel grotere stad, waarin Kroatische, Italiaanse en internationale invloeden samensmelten.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De slimste manier om Motovun te bezoeken is via de P1-parkeerplaats aan de voet van de heuvel. Laat je auto daar staan voor €1 per uur en neem de gratis shuttle of wandel omhoog – elke stap biedt een steeds indrukwekkender uitzicht.
Kom vroeg, rond 8:00 uur ’s ochtends, voor je kans om de stadsmuren helemaal voor jezelf te hebben. Of juist laat, wanneer dagjesmensen vertrokken zijn en de zonsondergang de vallei in goud doopt rond 20:00 uur in de zomer.
Voor de beste truffelervaring buiten het hoogseizoen, bezoek restaurant Konoba Mondo, waar ze truffels importeren uit andere regio’s wanneer de lokale oogst beperkt is. Een insider tip: vraag om hun niet-menu “truffel verrassing” – een creatie van de chef die nooit op de kaart staat.
Wanneer ik afscheid neem van Motovun en de 377 traptreden afdaal naar ons appartement in de lagere stad, denk ik aan alle prachtige heuveldorpen die ik heb bezocht. Maar er is iets aan de manier waarop dit Istrische juweeltje truffels, filmcultuur en middeleeuwse architectuur combineert dat het onvergelijkbaar maakt. Zoals de Kroaten zouden zeggen: “Motovun nije samo mjesto, to je doživljaj” – Motovun is geen plaats, het is een ervaring.