Ik stap uit de kleine trein in Vernazza, Italië, en word onmiddellijk overvallen door een geur van zout en basilicum. Dit kleurrijke vissersdorp van 692 inwoners ontvangt jaarlijks meer dan 1 miljoen toeristen, maar in november is het een compleet andere wereld. De pastelgekleurde huizen lijken te gloeien in het late herfstzonlicht terwijl de meeste bezoekers al lang verdwenen zijn. Slechts 20 kilometer van La Spezia, is Vernazza het kleinste juweeltje van Cinque Terre, maar november onthult haar ware karakter.
De geheime novembermaand die de massa mist
De locals fluisteren het me toe bij mijn eerste espresso: november is hun favoriete maand. Het zeewater is nog steeds 18°C, perfect voor een verfrissende duik, terwijl de wandelpaden naar naburige dorpen vrijwel verlaten zijn. Wat in augustus verstikkend druk is, behoort nu alleen toe aan avontuurlijke zielen.
“Wanneer de boten met dagjesmensen vertrekken, keert ons dorp terug naar de oorspronkelijke ritmes. We vissen ’s ochtends en drinken ’s avonds wijn op de piazza – dit is het echte Vernazza,” vertelt een oude man me terwijl hij zijn boot in de natuurlijke haven vastlegt.
Als enige natuurlijke haven in Cinque Terre onderscheidt Vernazza zich van de andere vier dorpen. Waar toeristen in augustus 45 minuten in de rij staan voor een gelato, wandel ik nu direct naar de toonbank. Met 90% minder bezoekers dan in het hoogseizoen, openbaart november de authentieke ziel van dit middeleeuwse pareltje.
Een mediterraans Santorini zonder de mensenmassa
De kleurrijke huizen tegen de kliffen doen denken aan Santorini, maar dan zonder de eindeloze cruiseschepen. Net als het nabijgelegen Tellaro, bewijst Vernazza dat Italië’s mooiste plekken vaak de minst bekende zijn.
De Vernaccia-druivenoogst is net afgerond, en lokale wijnmakers nodigen bezoekers uit voor proeverijen die in het hoogseizoen onmogelijk zouden zijn. De wijngaarden op terrassen, sommige met een helling van 40 graden, veranderen in een tapijt van goudgeel en roestoranje.
“Ik heb Vernazza in augustus bezocht en kon nauwelijks bewegen door de smalle straatjes. Nu voel ik me alsof ik het dorp voor mezelf heb, met tijd om met locals te praten en verborgen hoekjes te ontdekken.”
De 14e-eeuwse Kerk van Santa Margherita d’Antiochia staat trots aan het plein, waar ik nu rustig kan genieten van haar architectuur zonder selfienemende menigten. Net zoals Marzamemi zijn tonijntraditie bewaart, houdt Vernazza vast aan eeuwenoude vissersmethoden die ik nu ongestoord kan observeren.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Vernazza te bereiken is met de trein vanuit La Spezia, die elk uur rijdt en slechts €4,50 kost. Auto’s zijn niet toegestaan in het dorp, wat bijdraagt aan de vredige sfeer. Honfleur kent een soortgelijk seizoensgeheim, maar Vernazza’s november biedt een zeldzame combinatie van warm weer en authentieke ervaringen.
Bezoek het Castello Doria vroeg in de ochtend voor €1,50 en geniet van een panoramisch uitzicht zonder een andere toerist in zicht. Het kasteel, gebouwd in de 11e eeuw, biedt de perfecte fotografieplek wanneer het ochtendlicht de pastelkleurige huizen verlicht.
Voor de beste lokale ervaring, reserveer een tafel bij Il Baretto rond 19:30, wanneer de vissersboten terugkeren en hun vangst direct aan het restaurant leveren. Een bord verse ansjovis met lokale citroenen kost slechts €12 – de helft van de zomerprijs.
De magie van november vastleggen
Het beroemde wandelpad naar Monterosso is in november op zijn mooist, met perfect weer om de 2,5 kilometer te wandelen zonder de zomerhitte. Mijn vrouw Sarah zou urenlang het magische licht fotograferen dat over de Ligurische Zee valt.
Op een dinsdag ontmoette ik Marco, een lokale wijnbouwer die me uitnodigde om zijn familie te helpen met het sorteren van Vernaccia-druiven – een ervaring die alleen in november mogelijk is. Toen we samen werkten, onthulde hij dat echte Vernazzese wijn nooit geëxporteerd wordt – je moet hier zijn om hem te proeven.
De meester van elk dorp is niet de burgemeester maar de zee, zegt een oude Ligurisch gezegde. In november begrijp je eindelijk wat dit betekent, wanneer de golven tegen de rotsen slaan en het ritme van het leven bepalen, net zoals ze dat eeuwenlang hebben gedaan – lang voordat iemand ooit van “toerisme” had gehoord.