De wind waait zachtjes over de zandduinen terwijl ik over het smalle pad naar het dorpscentrum van Hollum wandel. Dit bescheiden Friese dorp van 1.295 inwoners ligt op Ameland, het vierde Waddeneiland van Nederland. Wat direct opvalt is de imposante vuurtoren die 59 meter boven het landschap uittorent, zichtbaar vanaf vrijwel elke hoek van het dorp. Sarah fotografeert de glinsterende ochtendzon op de rood-witte spiraal, terwijl ik mijn notities bijwerk. Hollum bewaart een geheim dat weinig internationale bezoekers kennen: dit is de thuisbasis van Nederlands oudste nog werkende vuurtoren, gebouwd in 1880, en 2025 belooft het jaar te worden waarin deze verborgen parel eindelijk de erkenning krijgt die het verdient.
Waarom Hollum de volgende Nederlandse hotspot wordt in 2025
Na vier decennia wereldwijd reizen herken ik patronen in opkomende bestemmingen. Hollum vertoont alle tekenen van een bestemming die op het punt staat doorbraak te maken. Met slechts 1.295 vaste bewoners tegenover 718 toeristische accommodaties, bereidt het dorp zich voor op een transformatiejaar.
De Bornrif-vuurtoren, zoals de lokale bevolking hem noemt, is niet zomaar een historisch bouwwerk. Om de panoramische uitzichten te bereiken moet je 236 treden beklimmen, een inspanning die beloond wordt met een adembenemend 360-graden uitzicht over het hele Waddengebied. Op heldere dagen kun je zelfs de contouren van Terschelling en Schiermonnikoog aan de horizon zien.
Wat Hollum onderscheidt van andere kustdorpen is de unieke combinatie van maritieme geschiedenis en natuurlijke schoonheid. In het dorp staan de zogenaamde Commandeurshuisjes, de voormalige woningen van 18e-eeuwse walvisvaarders die Arctische expedities leidden. Hun verhalen worden bewaard in het Sorgdragersmuseum, dat in 2025 een belangrijke uitbreiding krijgt.
Texel vs. Hollum: de authentieke Waddenervaring
Terwijl het bredere Ameland jaarlijks 2 miljoen bezoekers trekt, blijft Hollum relatief rustig. De grootste concurrent, Texel, wordt overspoeld door massatoerisme, waardoor de authentieke eilandervaring verloren gaat.
Hollum daarentegen bewaart zijn oorspronkelijke charme. Wandel langs de 12e-eeuwse Nederlands Hervormde kerk of bezoek molen ‘De Verwachting’ die nog steeds in bedrijf is. De walvisvaarderstraditie is voelbaar in elke straat, vergelijkbaar met wat je in kleine Cornish kustdorpen zou vinden, maar met een uniek Fries karakter.
“Waar andere plekken bezwijken onder toeristenmassa’s, ademt Hollum nog steeds het ritme van de getijden. De vuurtoren is geen toeristische gimmick maar een levend symbool van onze maritieme geschiedenis.”
Wat ook opvalt is hoe net zoals andere Friese waterparels, Hollum een perfecte balans heeft gevonden tussen toerisme en lokale leefbaarheid. De mysteries van het dorp rivaliseren met andere Friese verborgen verhalen, maar de walvisvaartgeschiedenis geeft Hollum een uniek karakter.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Hollum te bereiken is via de veerboot vanaf Holwerd die elk uur vertrekt. Kom je met de auto? Parkeer dan in Holwerd voor €7,50 per dag en neem de veerboot als voetganger, wat je €13,50 retour kost.
Bezoek Hollum bij voorkeur tijdens de vroege ochtenduren (voor 10:00) of late namiddag (na 16:00) wanneer de dagjesmensen verdwenen zijn. In juli 2025 organiseert het dorp speciale zonsondergangstours van de vuurtoren, een ervaring die je niet mag missen.
Voor de beste lokale ervaring raad ik aan om langs de oostelijke duinrand te wandelen bij zonsopgang, waar de lokale vogelsoorten ontwaken en de Waddennatuur op haar mooist is. De wandeling van 2,4 kilometer brengt je langs verborgen uitkijkpunten die zelfs veel eilandbewoners niet kennen.
Na bijna een week in Hollum vertrek ik met tegenzin. Emma, mijn dochter, heeft schelpen verzameld die nu trots op haar kamer staan. Terwijl de veerboot wegvaart, werpt de Bornrif-vuurtoren een lange schaduw over het water – een symbool van Hollums vermogen om de tijd te trotseren en toch relevant te blijven. In een wereld die steeds sneller draait, is dit dorp als een vuurtoren op zich: een baken van authenticiteit in een zee van oppervlakkige toeristenervaringen.