De scherpe zeewind snijdt langs mijn gezicht terwijl ik uit de trein stap in Le Tréport. Links van mij rijst een indrukwekkende 110 meter hoge krijtwand op uit het landschap – dat is hoger dan een voetbalveld rechtop zou staan. Ik sta aan de voet van wat geologen bevestigen als Europa’s hoogste krijtkliffen, een record dat zelfs de beroemde White Cliffs of Dover overtreft. Toch is deze plek relatief onbekend bij internationale reizigers.
“Dit wordt de volgende grote Europese kustbestemming in 2025,” fluistert een lokale visser me toe terwijl ik me vergaap aan de monumentale witte muren die contrasteren met de helderblauwe septemberlucht. Voordat ik het besef, ben ik op weg naar de meer dan 100 jaar oude funiculaire die me gratis naar de top zal brengen.
De stille trots van Normandië die de krantenkoppen gaat halen
Le Tréport, met zijn 4.417 inwoners, bevindt zich op het kruispunt van drie regio’s: Normandië, Picardië en de Opaalkust. De lokale bevolking is merkwaardig kalm over hun geologische superster. Het dorp huisvest zonder ophef de meest indrukwekkende krijtwanden van het continent, die sinds 1908 toegankelijk zijn via een ingenieuze funiculaire.
“Mensen komen altijd voor Etretat, maar niemand vertelt ze dat onze kliffen hoger zijn,” vertelt een marktkoopvrouw me terwijl ik verse vis koop. Ze heeft gelijk – Etretat’s kliffen reiken tot 80 meter, terwijl Le Tréport’s krijtwanden 30 meter hoger torenen.
De gratis funiculaire, een mechanisch wonder uit 1908, brengt je in slechts 3 minuten van zeeniveau naar een panoramisch uitzichtpunt op de klif. Vandaar kijk je uit over drie natuurlijke regio’s en de uitmonding van de rivier de Bresle in het Kanaal. In september zijn de temperaturen nog aangenaam rond de 18-20°C, ideaal voor wandelingen langs de kliftop.
De Europese Krijtkust Vergelijking
Geologisch gezien behoren deze krijtformaties tot dezelfde structuur als die van Dover. Hoewel deze Britse havenstad van 119.768 inwoners verwerkt 13 miljoen passagiers jaarlijks, biedt Le Tréport’s kustlijn een rustigere, authentiekere ervaring. De krijtkliffen hier zijn zelfs enkele meters hoger dan Dover’s beroemde 106 meter.
“Ik kom hier elk jaar in september. Geen mensenmassa’s, perfecte verlichting voor fotografie, en je hebt soms hele stukken klif helemaal voor jezelf. Probeer dat maar eens in Etretat of Dover te vinden.”
In tegenstelling tot Etretat, dat door Instagram en TikTok is veranderd in een overtoeristische hotspot, heeft Le Tréport zijn authentieke karakter behouden. De vissershaven functioneert nog steeds als werkende haven, waar vissers elke ochtend verse vangst binnenbrengen.
Toerisme-experts voorspellen dat tegen de zomer van 2025, Le Tréport zal profiteren van de groeiende “anti-massa toerisme” trend. Net als dit Zwitserse dorp van 4.187 inwoners doet Brugge verbleken, biedt Le Tréport een vergelijkbare natuurlijke pracht zonder de nadelen van overtoerisme.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
Voor de beste ervaring, parkeer je auto bij de gratis Quai François 1er parkeerplaats en bezoek de kliffen tijdens gouden uur (rond 19:00 in september). De avondzon transformeert de witte krijtwanden in een goudkleurig canvas, perfect voor onvergetelijke foto’s.
De funiculaire is dagelijks geopend van 9:00 tot 19:00 in het zomerseizoen (april-oktober). Een lokaal geheim is dat je naar de “Terrasse” moet vragen – een kleine uitkijkplatform dat net 50 meter verder ligt dan waar de meeste toeristen stoppen. Hier heb je een 180° panoramisch uitzicht.
Liefhebbers van natuurwonderen zullen ook genieten van andere verborgen plekken in Europa, zoals dit Belgisch-Duitse natuurpark van 10000 jaar oud dat een vergelijkbare rust biedt voor natuurliefhebbers.
Een tijdvenster voor ontdekking
Bij zonsondergang, terwijl ik langs de klifrand wandel, voel ik een zeldzame sensatie van ontdekking – alsof ik getuige ben van een plek vlak voordat deze bekend wordt. De Fransen noemen dit “l’effet de surprise” – het verrassingseffect dat komt wanneer iets prachtigs zich volledig onverwacht ontvouwt.
Mijn vrouw Sarah, die foto’s maakt van de ondergaande zon tegen de witte kliffen, fluistert dat dit het soort plek is dat je wilt bezoeken voordat het wordt ontdekt. Als fotograaf is ze dol op het contrast tussen de woeste zee, de vissersboten die terugkeren naar de haven, en de monumentale witte wachters die al eeuwenlang over dit alles uitkijken.
Terwijl Europa’s bekendere bestemmingen worstelen met overtoerisme, biedt Le Tréport een zeldzame kans: een recordbrekend natuurwonder dat wacht om ontdekt te worden, maar nog niet is overspoeld. En dat venster sluit zich snel.