Ik loop net over een stenen pad dat naar de rand van de krijtkliffen van Étretat slingert. Het is 7:30 uur ’s ochtends en ik ben vrijwel alleen, afgezien van een handjevol lokale fotografen. In dit pittoreske Franse kustdorpje met slechts 1.237 inwoners strijken jaarlijks meer dan 1,5 miljoen toeristen neer – een verbijsterende ratio van 1.212 bezoekers per inwoner. Deze extreme disbalans heeft geleid tot wat lokale bewoners nu de “Étretat-opstand” noemen: een dorpje dat letterlijk in verzet komt tegen zijn eigen roem.
Het perfecte storm van viral toerisme en Netflix-roem
De dramatische krijtrotsen van Étretat staan al eeuwenlang bekend om hun natuurlijke schoonheid. Claude Monet vereeuwigde ze op meer dan 50 schilderijen, maar het was de Netflix-serie Lupin die in 2021 een nieuwe tsunami van bezoekers op gang bracht.
“De laatste scène van seizoen één werd hier opgenomen,” vertelt een café-eigenaar terwijl hij voor de duizendste keer dezelfde espresso voor dagjesmensen zet. “Sindsdien is het nooit meer rustig geweest – zelfs niet in de winter.”
In 2025 bereikte de situatie een kookpunt. De lokale gemeente moest één volledige klifpartij voor minstens vijf jaar sluiten om erosieschade te herstellen. Elke dag beklimmen honderden Instagram-zoekers illegaal de kwetsbare rotsen, ondanks afzettingen en waarschuwingsborden.
Het resultaat? Een dorp in crisis. Met slechts 12 hotels (245 kamers) en één camping (73 plaatsen) stromen dagelijks gemiddeld 4.100 bezoekers door de smalle straatjes van een gemeenschap die nauwelijks 4 vierkante kilometer beslaat.
“Ons dorp is veranderd in een pretpark zonder regels en zonder veiligheid. Wij kunnen alleen nog van onze eigen woonplaats genieten bij slecht weer of door om vijf uur ’s ochtends op te staan – lang voordat de bussen arriveren.”
Hoe Étretat verschilt van andere toeristenhotspots
Anders dan bij Wimereux, dit Franse kustdorpje dat nog rust biedt, heeft Étretat geen buffer tussen bezoekers en inwoners. In tegenstelling tot de White Cliffs of Dover, die vergelijkbare bezoekersaantallen trekken maar verspreid over een 16 keer groter gebied en met 39.000 inwoners, staat Étretat er vrijwel alleen voor.
Deze extreme druk heeft een burgerbeweging op gang gebracht. De vereniging ‘Zéro Mégot Etretat’ voert nu dagelijks actie tegen de negatieve effecten van massatoerisme, van zwerfafval tot verkeerschaos.
Terwijl deze Belgische rivier van 150 kilometer nog ongestoorde natuur biedt, zijn de iconische bogen van Étretat nu het toneel van eindeloze selfie-queues en afvalhopen na drukke weekenden.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
Als je Étretat in 2025 wilt ervaren zoals het bedoeld is – vredig, majestueus en authentiek – zijn er nog opties. Bezoek op dinsdagen tot donderdagen en arriveer vóór 9:00 uur of na 18:00 uur wanneer de touringcars vertrokken zijn.
Parkeer bij voorkeur in Le Tilleul, 3 km landinwaarts, en wandel via het GR21-pad naar de kliffen – een route die de meeste toeristen niet kennen maar die spectaculaire vergezichten biedt.
De lokale gemeenschap verwelkomt nog steeds bezoekers die hun dorp respecteren. Net als Veurne in België toont Étretat aan dat geschiedenis en rust kunnen samengaan, maar alleen wanneer bezoekers bereid zijn buiten het gebaande pad te treden.
Overweeg om de Jardins d’Étretat te bezoeken, waar historische tuinen op de kliffen kunstinstallaties huisvesten en minder druk zijn dan de hoofdstranden.
Terwijl ik de kliffen verlaat, passeert een groep lokale schoolkinderen op weg naar hun les. Ze bewegen zich met een natuurlijke vlotheid door de dorpsstraatjes die over enkele uren onbegaanbaar zullen zijn. Ze lachen en wijzen naar de zee – een glimp van het authentieke Étretat dat steeds zeldzamer wordt, maar nog steeds te vinden is voor wie weet wanneer en waar te kijken.