Ik wandel over de beroemde Les Planches, Deauville’s iconische houten promenade, terwijl de avondzon de 127 Art Deco-strandhuisjes in een gouden gloed zet. Wat ik hier zie, is letterlijk een stad die uit het niets werd getoverd. Waar nu deze glamoureuze badplaats van 4.005 inwoners staat, lag in 1860 nog een verlaten moerasgebied. Het is september 2025, en ik bevind me op 200 kilometer van Parijs, in wat velen de Franse Rivièra van het noorden noemen.
Van moeras tot aristocratisch paradijs in slechts 4 jaar
Deauville bestaat dankzij een van de meest fascinerende stedenbouwkundige transformaties in Europa. In 1860 besloot de hertog van Morny, halfbroer van keizer Napoleon III, om een badplaats uit het niets te creëren. Binnen slechts vier jaar veranderde de kale kustlijn in een volwaardige stad met luxehotels, casino’s en villa’s.
“Op oude kaarten zie je alleen moeras waar nu ons centrum staat. De snelheid waarmee deze transformatie plaatsvond, is nog steeds een raadsel voor historici,” vertelde een lokale archiefbewaarder me tijdens mijn bezoek aan het gemeentehuis.
De hele stad is ontworpen volgens het model van Haussmann’s Parijs, met brede boulevards en elegante gebouwen. Net als dit Franse havenstadje van Honfleur met 300 toeristen per inwoner, bewaart Deauville zijn beste geheimen voor september.
September 2025: Het perfecte moment voor een bezoek
Deze maand viert Deauville een bijzondere mijlpaal: het 50-jarig jubileum van het American Film Festival. Sinds 1975 transformeert dit evenement de stad in een openluchtbioscoop, waar filmsterren over dezelfde promenade wandelen waar ik nu sta.
Sarah en ik ontdekten dat september niet alleen het filmfestival biedt, maar ook de perfecte balans tussen toegankelijkheid en exclusiviteit. De zomerdrukte is voorbij – de 2 miljoen jaarlijkse bezoekers zijn grotendeels vertrokken – maar alle voorzieningen blijven open.
“We komen elk jaar in september. De lucht is helder, het strand is rustig, en je kunt filmsterren spotten terwijl je een cappuccino drinkt. Het voelt alsof je deel uitmaakt van een exclusieve club zonder de zomerdrukte.”
Terwijl dit Franse kustdorpje van Le Touquet met 250.000 bezoekers kiest voor een brede benadering van toerisme, blijft Deauville trouw aan zijn aristocratische wortels met een unieke combinatie van filmcultuur en Belle Époque-elegantie.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De lokale uitdrukking “Faire le Deauville” (doen alsof je rijk bent) vat de essentie van deze plaats perfect samen. Maar je hoeft niet vermogend te zijn om het te ervaren. De beste toegang is via de trein van 16:47 uit Parijs, die altijd het minst druk is en de mooiste uitzichten biedt.
Net als deze Franse kuststad van Boulogne-sur-Mer met Europa’s grootste aquarium, heeft Deauville haar eigen maritieme geheimen. Bezoek het strand op vrijdagochtend tussen 9 en 11 uur – het is dan praktisch verlaten terwijl dagjesmensen nog onderweg zijn.
Voor de beste foto’s van Les Planches, ga 45 minuten voor zonsondergang. Dan valt het licht perfect op de Art Deco-details en kun je de strandhuisjes fotograferen die de namen dragen van filmiconen als Brigitte Bardot en Clint Eastwood.
Een bezoek aan Villa Strassburger onthult een verrassend geheim: de verborgen WOII-bunker in de tuin die nu dienst doet als wijnkelder. Weinig toeristen weten dat je deze kunt bezoeken met een reservering bij het nabijgelegen restaurant.
De ziel van het aristocratische Frankrijk
Terwijl de zon achter Mont Canisy zakt, die 110 meter hoge geologische anomalie die Deauville beschermt, besef ik dat deze plaats meer is dan een badplaats. Het is een tijdcapsule van een verdwenen aristocratische wereld die alleen hier overleefde.
Emma vond de verschillende zandkleuren fascinerend – goudkleurig bij het centrum, wit bij de riviermonding – en verzamelde beide in kleine flesjes als aandenken aan onze reis.
Deauville is als een perfect bewaarde Belle Époque-roman die je alleen in september volledig kunt lezen, wanneer de pagina’s niet worden omgeslagen door de zomermassa’s. In 2025, met het gouden jubileum van het filmfestival, wordt dat hoofdstuk extra bijzonder.