Ik stapte uit mijn huurauto in Roetgen, waar de ochtendmist als een theatergordijn tussen de bossen zweefde. Dit Duitse dorp van 8.500 inwoners lijkt onbeduidend tot je beseft dat hier de legendarische Eifelsteig begint – een 313 kilometer lange wandelroute die tot de meest prestigieuze van Duitsland behoort. De thermometer toonde 12°C en het was muisstil, op wat vogelgeluiden na. Binnen een uur zou het hier wemelen van de rugzakdragers, maar nu had ik de poort tot de Eifel helemaal voor mezelf.
Waarom Roetgen in 2025 het geheim van doorgewinterde wandelaars wordt
Terwijl ik over de hoofdstraat liep, realiseerde ik me dat dit het perfecte jaar is om hier te zijn. Met de explosieve toename in wandeltoerisme sinds 2023 ontdekken steeds meer mensen de zogenaamde “trail towns” – kleine gemeenschappen die als toegangspoort tot grote natuurgebieden fungeren. Roetgen staat op het punt deze lijst aan te voeren.
Het dorp verwelkomt jaarlijks tienduizenden wandelaars die de Eifelsteig willen bedwingen – een wandelroute die officieel is gecertificeerd als een van Duitslands 14 “Top Trails”. Toch ontbreekt Roetgen in de meeste reisgidsen, die zich liever richten op het fotogenieke maar overvolle Monschau, 15 kilometer verderop.
“De echte schoonheid van de Eifel ontvouwt zich pas wanneer je achter de toeristische façades kijkt,” fluisterde een lokale wandelgids me toe terwijl hij zijn rugzak aangespt. “Het is wat we ‘Eifelgeheimnis’ noemen – een mysterie dat je alleen te voet kunt ontdekken.”
Waar de Schotse Highlands op het Europese vasteland liggen
Net zoals dit Nederlandse heidegebied dat transformeert in Schotse Highlands, biedt Roetgen in september een landschap dat verbazingwekkend veel lijkt op het Schotse hoogland. De heide bloeit paars, ochtendmist hangt tussen de valleien, en de stilte is oorverdovend.
De route start op een hoogte van 420 meter en brengt wandelaars langs de noordelijke helling van het Hohe Venn – een uitgestrekt veengebied dat zich uitstrekt over de Duits-Belgische grens. Dit gebied, officieel het Deutsch-Belgische Naturpark Hohes Venn-Eifel, is een van Europa’s belangrijkste hoogveengebieden.
“Je kunt hier een hele dag lopen zonder iemand tegen te komen. In oktober, wanneer de ochtendmist tussen de bomen hangt en de herfstbladeren als vuur oplichten, voelt het alsof je in een andere wereld bent beland.”
Het dorpje zelf heeft iets merkwaardigs: het bestaat eigenlijk uit drie kernen (Roetgen, Rott en Mulartshütte) die samen een gemeenschap vormen waar Duitse nauwkeurigheid en Belgische gemoedelijkheid samenkomen. Net zoals dit Duitse stadje van 29.206 inwoners tussen wereldklasse attracties toont de regio veel verrassingen voor wie de tijd neemt.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Roetgen te bereiken is met de auto via de B258 vanuit Aken, waar gratis parkeren beschikbaar is bij het dorpscentrum. De eerste etappe van de Eifelsteig (Kornelimünster-Roetgen) is 14 kilometer en duurt ongeveer 3,5 uur – perfect voor een dagwandeling.
Bezoek tijdens de vroege ochtenduren (vóór 9:00) of in de late namiddag voor de meest magische lichtomstandigheden. In september 2025 ervaar je de perfecte combinatie: stabiel weer, beginnende herfstkleuren, en beduidend minder wandelaars dan in de zomermaanden.
Voor wie de grensstreek verder wil verkennen, biedt dit Belgische natuurpark van 10000 jaar een prachtige aanvulling. Het Duitse deel van hetzelfde veenlandschap is via wandelpaden direct verbonden met Roetgen.
Een lokaal geheim: wandel door naar het Dreilägerbachstuwmeer, een verborgen waterreservoir dat zowel Aken als het Nederlandse Kerkrade van drinkwater voorziet – een curieus staaltje grensoverschrijdende infrastructuur dat zelden in reisgidsen wordt genoemd.
De ware ziel van de Eifel
Terwijl Sarah fotografeerde hoe de zon de mistflarden tussen de bomen deed oplichten, besefte ik waarom Roetgen zo bijzonder is. In een tijd waarin overtourisme steeds meer Europese parels onleefbaar maakt, heeft dit dorp zijn authenticiteit weten te bewaren.
Het is een plek waar de Eifel haar ware ziel toont – zonder filters, zonder mensenmassa’s, zonder toeristenval-restaurants. Roetgen is wat reizen vroeger was: een ontmoeting tussen een nieuwsgierige bezoeker en een plek die haar verhalen langzaam prijsgeeft, stap voor stap, zoals het hoort op een echte wandelroute.