De boot glijdt weg van Varadero’s drukke jachthaven. Achter mij vervaagt de skyline van 50+ resorthotels. Voor mij doemt een wit lint op aan de horizon. 40 minuten later spring ik op het zachtste zand dat ik ooit voelde. Cayo Blanco strekt zich uit over 1,25 km² ongerepte kustlijn. Het water hier schittert helderder dan bij Cayo Coco. Geen hotelcomplexen. Geen massale groepen. Alleen 2 kilometer parelwit strand en water zo transparant dat ik mijn voeten zie bewegen op 4 meter diepte.
Dit is geen toeval. Dit is beschermd paradijs.
Waarom dit onbewoonde eiland Cayo Coco verslaat voor waterhelderheid
Cayo Blanco heeft geen permanente bewoners. Geen restaurants op het strand. Geen souvenirwinkels. Slechts geautoriseerde bootoperators brengen bezoekers per dag. Deze beperking houdt het water kristalhelder. Waar Cayo Coco te kampen heeft met bootvervuiling van massatoerisme, blijft Cayo Blanco beschermd door strikte toegangsregels.
Het verschil meet je meteen onder water. Visibility reikt hier tot 15 meter op rustige dagen. Bij Cayo Coco haalt het zelden 10 meter. De reden? Minimaal bootverkeer en nul ontwikkeling aan de kust. Koraalriffen bloeien ongestoord. Tropische vissen zwemmen in scholen zo dicht dat je ze bijna kunt aanraken.
Lokale bootgidsen noemen het “La Perla Blanca” — de Witte Parel van Cuba. Die naam verdient het eiland door zijn unieke koraalzand. Waar andere Cubaanse stranden geel of beige zijn, schittert Cayo Blanco sneeuwwit. De koraalafzettingen geven het zand een fijnere textuur dan Varadero’s populaire stranden.
“Je voelt hier de echte Caribische ziel, zonder de drukte die andere plekken verpest heeft.”
Die ziel ervaar je vooral tijdens snorkelen. Startvissen dartelen tussen zeewaaiers. Papegaaivissen knabbelen aan koraal. Barracuda’s patrouilleren op afstand. De watertemperatuur schommelt rond 26°C jaar rond. Perfect voor urenlange duiken zonder wetsuit.
Van vissersgeheim tot beschermde bestemming zonder massatoerisme
Vijftien jaar geleden kenden alleen lokale vissers dit eiland. Ze voeren uit voor kreeft en verse vis. Toen ontdekte de Cubaanse overheid het toerismepotentieel. Maar anders dan bij Cayo Coco kozen ze voor beperkte toegang. Maximum 200 bezoekers per dag via kleine boten.
Die keuze bewaart wat Cayo Santa María verloor: authenticiteit. Waar dat eiland nu volgebouwd staat met resorts, blijft Cayo Blanco maagdelijk. Voormalige vissers werkten als bootgidsen. Ze delen kennis over getijdenpatronen en beste snorkelplekken. Hun respect voor het eiland beschermt het tegen overdaad.
De regering handhaaft strikte landingsregels. Boten mogen alleen aanleggen bij aangewezen zones. Bezoekers nemen vuilnis mee terug. Koraal plukken resulteert in directe boetes. Deze maatregelen houden het eiland gezond. Terwijl Varadero kampt met erosie door overbouw, groeit Cayo Blanco’s koraalzand natuurlijk aan.
De contrasten met andere cays zijn scherp. Cayo Largo trekt 70% meer bezoekers maar biedt minder authentieke ervaring. Cayo Guillermo heeft luxe hotels maar verloor zijn rustige karakter. Cayo Blanco houdt de balans: toegankelijk maar beschermd, populair maar niet overvol.
Wat de reisgidsen je niet vertellen over toegang en timing
Bootjes vertrekken vanaf Varadero Marina tussen 09:00-10:00 uur. De overtocht duurt 40 minuten door kalm turquoise water. Kies operators die snorkeluitrusting en lunch includeren. Prijzen variëren van €35-€50 per persoon. Ver onder Cayo Largo’s €200+ resortpakketten.
Timing bepaalt je ervaring. Vroege boten bereiken het strand voor de middag drukte. Tussen 11:00-14:00 uur komen dagtrippers van grote cruises. Na 15:00 uur keert de rust terug. Zonsondergangen vanaf het westelijke strand zijn legendarisch. Het water kleurt oranje-roze terwijl pelikanen duiken voor vis.
Breng eigen drinkwater en zonbescherming. Het eiland heeft minimale faciliteiten: enkele schaduwpalapas en basistoiletten. Dat minimalisme bewaart precies wat de bestemming speciaal maakt. Geen commercie. Geen drukte. Alleen natuur en oceaan.
Oktober tot april biedt perfecte condities. Droog seizoen garandeert kalme zeeën en optimale visibility. De watertemperatuur blijft comfortabel rond 25-27°C. Mijd september tijdens orkaanseizoen, al blijft Cayo Blanco vaak beschut.
Sarah zou hier uren fotograferen kunnen zonder andere mensen in beeld. Emma’s ogen zouden stralen bij haar eerste glimp van zeesterren in ondiep water. Voor mij blijft Cayo Blanco bewijs dat beschermde schoonheid overleeft wanneer we wijze keuzes maken. Dit kleine paradijs herinnert waarom we reizen: niet om te consumeren, maar om te verbinden met plaatsen die onze adem stelen en ons hart raken.