De zon danst over het turquoise water terwijl ik mijn eerste stappen zet op het parelwitte strand van Pigeon Point. Het is doodstil op deze juni-ochtend in 2025, bijna alsof de 60.874 inwoners van Tobago een geheim bewaren. De iconische rietgedekte pier strekt zich voor me uit, één van de meest gefotografeerde strandstructuren ter wereld – maar vanochtend heb ik hem helemaal voor mezelf. Ik sta op exact 11.202°N, 60.821°W, aan de zuidwestelijke punt van Tobago, op slechts 20 minuten rijden van de internationale luchthaven, waar de Caribische geschiedenis een fascinerende wending nam.
Het strandparadijs dat in 2025 de krantenkoppen gaat halen
Wat veel bezoekers niet weten is dat deze tropische oase in 2005 het middelpunt was van een opmerkelijke overheidsingreep. De Tobago House of Assembly kocht het gebied terug voor een verbazingwekkende TT$106 miljoen (ongeveer €14 miljoen) om het toegankelijk te houden voor iedereen.
In tegenstelling tot populaire Franse eilanden die duizenden toeristen ontvangen, heeft Pigeon Point een uniek toegangsmodel ontwikkeld. Voor slechts TT$20 (ongeveer €3) krijg je toegang tot wat anders een exclusief privéresort had kunnen zijn.
“Toeristen betalen duizenden dollars om op identieke stranden in Turks & Caicos te verblijven, maar hier ervaar je dezelfde schoonheid met echte lokale cultuur,” vertelt een strandverkoper me terwijl hij zijn celadon keramische windklokken rangschikt.
Ecotoerisme experts voorspellen dat Pigeon Point in 2025 een doorbraak zal beleven als het nieuwe model voor duurzaam strandtoerisme in het Caribisch gebied. De combinatie van overheidsbescherming, beperkte commercialisering en betaalbare toegang positioneert het als perfect alternatief voor overtoeristische bestemmingen.
Waar Bali de Caribische Zee ontmoet
Terwijl ik over het warme zand loop richting de beroemde pier, valt me de bijzondere mix van culturele invloeden op. De architecturale stijl doet denken aan Zuidoost-Aziatische strandresorts, maar de sfeer is onmiskenbaar Caribisch met steel drum muziek die zachtjes op de achtergrond speelt.
Net zoals Nicaragua’s autovrije eilanden heeft Pigeon Point zijn authentieke charme weten te behouden ondanks toenemende bekendheid. Hier geen grote hotelketens of overdadige resorts, maar kleinschalige faciliteiten die perfect in het landschap passen.
Ik kom hier al twintig jaar. De oceaan is nog steeds even turquoise, het zand even wit, en ondanks de toeristen voelt het nog steeds als thuis. Zelfs in het regenseizoen is dit paradijs.
Wat Pigeon Point onderscheidt van andere stranden is de unieke combinatie van natuurlijke schoonheid en toegankelijkheid. Terwijl Costa Ricaanse surfdorpen zich specialiseren in golven, biedt deze plek kristalhelder kalm water, perfect voor families en snorkelaars.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
Voor de beste ervaring, kom op een weekdag vóór 9:00 uur. De cruise-toeristen arriveren pas rond 10:30, wat je bijna twee uur geeft om de perfecte foto van de iconische pier te maken zonder mensenmassa’s.
Vergeet niet dat juni het begin van het regenseizoen markeert, wat betekent dat je ’s ochtends vroeg moet gaan voor het beste weer. De kortdurende tropische buien komen meestal in de namiddag, maar de 28°C warme oceaan blijft uitnodigend, zelfs tijdens lichte regen.
Huur een strandstoel voor TT$30 (€4) bij de noordelijke hut – deze locatie biedt de meeste schaduw én uitzicht op de pier. Voor watersportliefhebbers zijn er stand-up paddle lessen beschikbaar voor TT$57,88 per persoon.
De meeste bezoekers missen de keramiekwinkel aan de zuidkant van het complex, waar lokale ambachtslieden unieke souvenirs maken die je nergens anders op het eiland vindt.
Terwijl Sarah foto’s maakt van de iconische pier, denk ik aan hoe zeldzaam plekken als deze worden. In een wereld waar exclusieve resorts steeds meer kustlijn opeisen, vertegenwoordigt Pigeon Point iets prachtigs: een gemeenschappelijk paradijs dat voor iedereen toegankelijk is. Het is als een Tobagoniaans gezegde luidt: “De mooiste stranden zijn degene die we samen delen.” Als je één Caribisch strand bezoekt in 2025, laat het dit zijn – voordat de rest van de wereld het ontdekt.