Dit Cambodjaanse eiland van 600 inwoners overtreft Koh Rong zonder massatoerisme sinds 2024

De zon komt traag op wanneer ik vanaf de houten aanlegsteiger op Koh Rong Samloem stap. Dit eiland van amper 600 inwoners ligt er rustig bij, maar niet voor lang meer. De geplande internationale luchthaven van Sihanoukville, waarvan de bouw in 2024 begon, staat op het punt deze verborgen parel te veranderen. Voor me strekt zich Saracen Bay uit – vernoemd naar het 19e-eeuwse Britse marineschip HMS Saracen dat hier ooit de kustlijn in kaart bracht.

De laatste dagen van het onontdekte Cambodjaanse paradijs

In tegenstelling tot buureiland Koh Rong, dat al jaren populair is bij rugzaktoeristen, heeft Koh Rong Samloem zijn rustige karakter weten te behouden. Met een oppervlakte van slechts 24 vierkante kilometer is het eiland ongeveer een derde van de grootte van zijn noordelijke buur.

“Komend jaar is mogelijk het laatste waarin je hier kunt komen zonder drukte,” vertelt een uitbater van een strandresort terwijl hij verse kokos serveert. “Hierna zal alles veranderen.”

Deze voorspelling heeft een solide basis. Net zoals Lanai in Hawaii transformeerde van privé-eiland naar opkomende bestemming, staat Koh Rong Samloem aan de vooravond van een toeristisch kantelpunt door de nieuwe internationale luchthaven, die naar verwachting het aantal bezoekers zal verdubbelen binnen twee jaar na opening.

Wat dit eiland bijzonder maakt, is de zeldzame combinatie van ongerepte natuur en intrigerende geschiedenis. De Franse vuurtoren uit de koloniale periode staat als stille getuige van een rijk verleden, terwijl de betrokkenheid bij het Mayaguez-incident in 1975 een duistere periode uit de Khmer Rouge-tijd markeert.

Het bioluminescente wonder dat zal vervagen

De werkelijke schat van Koh Rong Samloem wordt pas ’s avonds zichtbaar. Wanneer de nacht valt en het water wordt verstoord, licht het op door bioluminescente plankton – een fenomeen dat zijn hoogtepunt bereikt tijdens de zomermaanden. Het creëert een betoverende blauwe gloed die het strand transformeert in een sterrenhemel onder je voeten.

“Ik heb veel natuurwonderen gezien, maar hier in het water te staan terwijl het golft en oplicht rond je benen… dat is een ervaring die je nergens anders zo puur kunt beleven.”

Dit natuurfenomeen vergelijkbaar met Whitehaven Beach dat zijn eigen unieke zandkwaliteiten heeft, maar hier is het de combinatie met absolute duisternis die het verschil maakt. Zodra meer toeristen komen, zal de lichtvervuiling toenemen, waardoor de intensiteit van dit spektakel onvermijdelijk zal afnemen.

De beste tijd om dit te ervaren is bij nieuwe maan, wanneer de hemel op zijn donkerst is. Loop dan naar het westelijke deel van Saracen Bay, waar momenteel geen resorts staan en de duisternis nog compleet is.

Wat de reisgidsen je niet vertellen

De optimale route naar het eiland is via speedboot vanaf Sihanoukville (kosten: $20 retour), die slechts 45 minuten duurt in plaats van de 2,5 uur met de trage ferry. Boek deze vooraf online, want ze zitten vaak vol.

Voor accommodatie kies je idealiter voor de noordelijke kant van Saracen Bay, waar minder resorts staan en waar je binnen 15 minuten lopen door de jungle bij het rustige Clearwater Bay kunt komen. Deze korte jungle-trek voelt als een avontuur op zich.

De best bewaarde natuurparel is echter M’Pai Bay in het noorden, dat doet denken aan Nosy Be voor de kust van Madagascar – een plek waar kleinschalig ecotoerisme en lokale vissersgemeenschappen in harmonie samenleven.

Bezoek in juli of augustus voor de perfecte balans: minder toeristen dan in het hoogseizoen, maar nog steeds ideale omstandigheden voor het waarnemen van bioluminescente plankton, zeker op heldere avonden zonder regen.

De laatste kans om het authentieke eiland te ervaren

Wandelend over het 1 km lange junglepad dat Saracen Bay verbindt met Sunset Beach, realiseer ik me dat ik waarschijnlijk een van de laatsten ben die deze overtocht maakt in relatieve eenzaamheid. Vergelijkbaar met Haynes Cay in Colombia waar beperkte toegang het water kristalhelder houdt, is het juist de beperkte bereikbaarheid die Koh Rong Samloem zo bijzonder maakt.

Eenmaal op Sunset Beach kijk ik uit over de Thaise Golf terwijl de zon ondergaat. Mijn vrouw Sarah zou hier prachtige foto’s kunnen maken, denk ik, terwijl de laatste zonnestralen het water vergulden. Maar misschien is het goed dat sommige ervaringen niet vastgelegd worden, maar alleen beleefd.

Zoals de Khmer uitdrukking luidt: “Thngai nis tngai sdei” – vandaag is een dag om te koesteren. Voor Koh Rong Samloem zijn er nog maar weinig van deze dagen over voordat de onvermijdelijke verandering komt. Wat overblijft, is de kans om een bestemming te ontdekken die balanceert op het kantelpunt tussen verborgen juweeltje en de volgende hotspot van Zuidoost-Azië.