Ik stap uit mijn huurauto op een onverwacht warme julimorgen. Voor me ontvouwt zich Léglise, een slaperig Belgisch dorp dat stilletjes een opmerkelijke transformatie doormaakt. Met slechts 5.868 inwoners lijkt het niets bijzonders, maar dit dorp verbergt een statistisch wonder: een bevolkingsgroei van +18,9% in tien jaar tijd – het hoogste percentage van alle landelijke gemeenten in België. Terwijl ik langs de hoofdstraat wandel, valt me op hoeveel jonge gezinnen hier rondlopen, een zeldzaam gezicht in de vergrijzende Ardennendorpen. “Wat maakt Léglise zo bijzonder,” vraag ik me af, “dat het tegen alle plattelandstrends in groeit?”
Het demografische wonder van de Waalse heuvels
Léglise ligt strategisch op slechts 30 minuten rijden van de Luxemburgse grens. Deze ligging blijkt de sleutel tot het onverwachte succes. Jonge gezinnen en telewerkers hebben dit dorp ontdekt als de perfecte balans tussen plattelandsrust en nabijheid van hoogbetaalde banen in Luxemburg-stad.
“We kochten ons huis hier voor een derde van de Luxemburgse prijzen,” vertelt een jonge moeder me terwijl ze haar kinderwagen door het dorpsplein duwt. De lage bevolkingsdichtheid van slechts 174 inwoners per km² betekent ruimte, rust en betaalbaarheid – kostbare grondstoffen in onze overvolle wereld.
Wat Léglise werkelijk onderscheidt is niet alleen de groei, maar de manier waarop het dorp zijn authenticiteit bewaart. Geen massale nieuwbouwwijken of commerciële ontwikkelingen hier. In plaats daarvan zie ik zorgvuldig gerenoveerde boerderijen en bescheiden nieuwe woningen die naadloos opgaan in het landschap van de 33,61 km² grote gemeente.
“Vroeger moesten we een uur rijden voor een fatsoenlijke koffie. Nu hebben we drie bakkerijen en een brasserie waar zelfs Luxemburgers naartoe komen in het weekend. De groei heeft ons leven verbeterd zonder onze ziel te veranderen.”
Forêt d’Anlier: Europa’s vergeten wandelparadijs
De volgende ochtend verken ik wat volgens locals het best bewaarde geheim van de regio is: de majestueuze Forêt d’Anlier. Dit is één van de grootste aaneengesloten loofbossen van België, maar geniet nergens de bekendheid van de overvolle Ardennen.
De ochtendmist hangt tussen de eeuwenoude beukenbomen terwijl ik het pad volg. Anders dan de beroemde wandelgebieden van dit Sloveense bergdorp van Bled met zijn overvolle paden, ben ik hier helemaal alleen. Geen selfie-makende toeristen, geen souvenirwinkels.
De Forêt d’Anlier vormt een perfecte aanvulling op de demografische dynamiek van Léglise. Waar de smederijen van Mellier, vergelijkbaar met die in dit Duitse stadje van Mechernich, getuigen van industrieel erfgoed, biedt het bos een ongerepte natuurervaring die steeds zeldzamer wordt in Europa.
Ik passeer de Vijver van de Fabriek, een verborgen parel waar ochtendzon door de bomen schijnt. Het contrast met de overtoeristische plekken in de Ardennen kon niet groter zijn. Hier klinkt alleen het geluid van vogels en knapperende takken onder mijn voeten.
Waarom 2025 het jaar van Léglise wordt
Demografen en toerisme-experts zijn het erover eens: Léglise staat op het punt door te breken als dé ontdekking van 2025. De combinatie van aanhoudende bevolkingsgroei en natuurlijke schoonheid creëert een perfecte storm voor duurzaam toerisme.
Vergelijkbaar met dit Brabantse dorp van Dongen, weet Léglise zijn groei te managen zonder massatoerisme. Nieuwe voorzieningen zoals wandelkaarten en gerenoveerde accommodaties maken de regio toegankelijker zonder de rust te verstoren.
De sleutel tot het bezoeken van Léglise is timing. Juli en augustus bieden de perfecte wandelomstandigheden, met bloeiende bossen en aangename temperaturen tussen 18-25°C. Vermijd weekends als je de ultieme rust zoekt – doordeweekse ochtenden garanderen een bijna privé-bos.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
Voor de beste ervaring, parkeer bij het kleine kerkplein in Léglise centrum. Vanaf daar leidt een ongemarkeerd pad direct naar het bos. De lokale bakkerij opent om 7:30 – perfect voor een vroege start met vers brood.
Net zoals het nabijgelegen dit Luxemburgse wijnstadje van Grevenmacher, profiteert Léglise van grensoverschrijdende dynamiek. Veel inwoners spreken zowel Frans als Duits, wat het navigeren gemakkelijker maakt dan in andere Waalse dorpen.
De Brasserie Héritage serveert lokale gerechten met producten uit de streek. Probeer de ‘Carbonade à la bière locale’ voor €14,50 – een smaakexplosie die de essentie van de Ardennen vangt zonder toeristische prijzen.
Terwijl ik in de late namiddag terugkeer naar mijn auto, realiseer ik me dat de magie van Léglise ligt in wat het niet is: geen toeristenmassa’s, geen overdreven prijzen, geen artificiële attracties. Het is een levend dorp dat evolueert op zijn eigen authentieke ritme. “Kom hier,” fluistert het landschap, “voordat de rest van Europa ons ontdekt.” In een wereld van overtoerisme voelt Léglise als een zeldzame schat – een plaats die bloeit zonder zichzelf te verliezen. Mijn dochter Emma zou de boswandelingen hier geweldig vinden; volgend jaar komen we samen terug.