Ik sta aan de rand van een wijngaard in de Vallée de la Moselle terwijl de ochtendzon de dauwdruppels op de druivenranken laat glinsteren. Dit is een rustgevende ervaring die nauwelijks te vergelijken is met de drukte die ik een week eerder in de beroemde Duitse Moselvallei meemaakte. Hoewel het departement Moselle 1.046.543 inwoners telt, voelt deze idyllische vallei vrijwel verlaten. De stille wijngaarden strekken zich uit over glooiende heuvels met nauwelijks een toerist in zicht, en ik vraag me af hoe lang dit nog zo blijft voordat het gebied in 2025 zijn grote doorbraak beleeft.
Waarom 2025 het doorbraakjaar wordt voor deze verborgen vallei
De Franse Moselvallei staat op het punt om internationale erkenning te krijgen vanwege haar unieke combinatie van wijntraditie en ongerepte rust. Met minder dan 15 bezoekers per dag in sommige wijndorpen blijft dit gebied vooralsnog een goed bewaard geheim. Maar terwijl ik door de wijngaarden wandel, vertelt een lokale wijnboer me dat dit snel gaat veranderen.
De stijgende trend van toeristen die authenticiteit zoeken boven commerciële bestemmingen zal deze vallei in de schijnwerpers plaatsen. Net als dit Friese havenstadje dat in 2025 de krantenkoppen zou kunnen halen, bereidt de Vallée de la Moselle zich voor op een toeristisch keerpunt. De wijngaarden bereiden zich voor op uitgebreide wijnfestivals in augustus 2025, die naar verwachting internationale wijnkenners zullen aantrekken.
Wat deze vallei bijzonder maakt is de combinatie van Romeinse wijnbouwtradities en middeleeuwse architectuur. Het gebied kent een geschiedenis die teruggaat tot de 4e eeuw, toen de Romeinse dichter Ausonius zijn beroemde gedicht “Mosella” schreef, een lofzang op de schoonheid van deze rivier en haar oevers.
Rustiger dan de Duitse Mosel maar even spectaculair
Het contrast met de drukbezochte Duitse Moselvallei kon niet groter zijn. Terwijl de Duitse zijde meer dan 2 miljoen bezoekers per jaar ontvangt, blijft de Franse kant verrassend rustig. De wijngaarden hier produceren vergelijkbare kwaliteitswijnen, vooral uitstekende Riesling, maar zonder de toeristische drukte.
Terwijl dit Duitse wijndorp jaarlijks 700.000 flessen produceert, werken de Franse wijnboeren op kleinere schaal met een focus op ambachtelijke kwaliteit boven kwantiteit. Ze verbouwen hun druiven op steile terrassen die soms tot 45 graden hellen, wat handmatige oogst noodzakelijk maakt.
“We hebben hier geen bussen vol toeristen zoals aan de Duitse kant. Bezoekers die hier komen, waarderen de stilte en de persoonlijke gesprekken met wijnmakers. Ze komen voor een authentieke ervaring, niet voor een afvinklijstje.”
De vallei biedt ook een schat aan middeleeuwse ruïnes en kastelen die over de rivier uitkijken. De kasteelruïnes langs de Moselle rivaliseren met dit Belgische kasteeldorp, maar zonder de drukte van toeristen die daar de straten vullen.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om de vallei te verkennen is via de D657 die langs de rivier slingert, met gratis parkeergelegenheden bij bijna elk wijndorp. Voor wie met het openbaar vervoer reist, is er een lokale busdienst die elke twee uur rijdt vanuit Metz, de regionale hoofdstad.
Bezoek de vallei bij voorkeur tijdens de vroege ochtend of late namiddag wanneer het gouden licht de wijngaarden en middeleeuwse ruïnes in een magische gloed zet. Dit is ook wanneer de meeste wijnboeren tijd hebben voor persoonlijke proeverijen.
Net zoals dit Franse stadje exclusieve zomerfakkeltochten biedt, heeft de Vallée de la Moselle haar eigen verborgen parel: nachtwandelingen door de wijngaarden tijdens volle maan in augustus, een traditioneel gebruik dat teruggaat tot de Romeinse tijd.
De serene sfeer doet denken aan dit Oostenrijkse stadje zonder de drukte, maar dan met eindeloze wijngaarden en een rijke wijnbouwtraditie.
Terwijl ik mijn laatste ochtend in de vallei doorbreng, realiseer ik me dat dit een van die zeldzame plekken is die je wilt delen én voor jezelf wilt houden. Sarah zou de zachte ochtendlichten hier geweldig vinden voor haar fotografie, en Emma zou dol zijn op de kastelen die als wachters over de rivier uitkijken. Deze vallei is als een goed bewaarde fles wijn: lang gerijpt in de schaduw van haar beroemdere buren, maar nu klaar om ontdekt te worden door wie de moeite neemt om verder te kijken dan de gebaande paden.