Ik draai net de laatste bocht van het pad om, en daar ligt het, als een diorama uit een droomwereld. Gimmelwald – een Zwitsers bergdorp van slechts 120 inwoners op een hoogte van 1363 meter, klemmend aan de bergwand boven de Lauterbrunnen-vallei. De ochtendmist trekt langzaam op terwijl koeien met klinkende bellen langs me grazen. In tegenstelling tot het nabijgelegen Mürren met zijn 450 inwoners, blijft Gimmelwald wonderbaarlijk ongerept. Vanaf deze houten bank bij de kabelbaan realiseer ik me: dit is misschien wel het laatste jaar dat je dit dorp kunt ervaren vóór alles verandert in 2025.
De kritieke drempel voor 2025: Waarom Gimmelwald op het keerpunt staat
Het dorp is momenteel alleen bereikbaar per kabelbaan vanaf Stechelberg of via een steile wandeling – geen enkele auto kan hier komen. Dit verplichte isolement heeft Gimmelwald bewaard als een levend openluchtmuseum van Walser-cultuur sinds de eerste vermelding in 1346.
Maar 2025 brengt een radicale verandering: een nieuwe kabelbaanverbinding die Gimmelwald deels zal omzeilen. De impact zal vergelijkbaar zijn met wat er gebeurde bij Bergen, waar meer dan een miljoen kabelbaan-passagiers per jaar de toeristische dynamiek volledig veranderden. Terwijl ik langs eeuwenoude houten chalets loop, vraag ik me af hoeveel van deze authenticiteit zal overleven.
Het dorp heeft jarenlang een perfect evenwicht weten te bewaren. De 0,34 km² oppervlakte herbergt zo’n 14 historische chalets uit de mid-1600s. Net zoals dit autovrije Nederlandse eiland dat zijn karakter bewaart, heeft Gimmelwald’s ontoegankelijkheid het beschermd tegen massatoerisme.
“Wanneer de hemel niet is wat men belooft, stuur me dan terug naar Gimmelwald. De stilte hier heeft een stem die je nergens anders hoort.”
Wat Gimmelwald werkelijk bijzonder maakt, is hoe ze modernisering hebben weerstaan. Het dorp is zelfs strategisch geclassificeerd als lawinegebied om grootschalige bouwprojecten te voorkomen – een briljante zet van de lokale bevolking om hun erfgoed te beschermen.
De laatste authentieke Walser-nederzetting tussen veranderende tijden
Terwijl ik een handgemaakt brood koop bij een lokale boer, vertelt hij me dat de inwoners nog steeds hooilanden handmatig bewerken – een traditie die teruggaat tot de middeleeuwen. Deze kleine gemeenschap, hoewel groter dan dit Faeröerse dorp van slechts 74 inwoners, bewaart een vergelijkbare culturele continuïteit.
De economie hier draait op een delicate balans van kleinschalige landbouw en toerisme. Boeren combineren traditionele veeteelt in de zomer met werk op de Schilthorn-skiliften in de winter. Dit seizoensritme bepaalt al eeuwenlang het dorpsleven.
Op de terugweg naar mijn pension zie ik de plaatselijke school, die in 2010 moest sluiten vanwege te weinig leerlingen. In 2019 werd het gebouw door een coöperatie gekocht en omgevormd tot appartementen – een innovatieve oplossing om het dorpsleven te behouden.
Wat de reisgidsen je niet vertellen over Gimmelwald in 2025
De beste manier om Gimmelwald te bereiken is met de kabelbaan vanaf Stechelberg (parkeren beschikbaar voor €5 per dag). Terwijl Gimmelwald direct aan de rand van het UNESCO Jungfrau-Aletsch gebied ligt, bereik je vanuit hier met een korte wandeling adembenemende uitzichten die je in de meer toeristische plaatsen zoals Mürren niet vindt.
Bezoek tijdens de vroege ochtend (7-9 uur) of late namiddag (na 16 uur) om de dagjesmensen te vermijden. In de zomer van 2025, vóór de nieuwe kabelbaanverbinding opent, krijg je nog de kans om het dorp in zijn meest authentieke vorm te ervaren.
Voor een onvergetelijke ervaring, probeer het Schwarzmönch donker bier in de Mountain Hostel – een lokaal gebrouwen specialiteit die zelden buiten het dorp te vinden is. Wandel daarna naar het uitzichtpunt Sprutz waterval, een verborgen juweeltje op slechts 15 minuten lopen van het dorpscentrum.
Terwijl Sarah foto’s maakt van de spectaculaire zonsondergang over de vallei, denk ik aan wat deze plek zo bijzonder maakt. Het is niet alleen de schoonheid van het landschap, maar de zeldzame glimp van een levenswijze die bijna verdwenen is in ons moderne Europa. Zoals de Walser-boeren zeggen: “De bergen veranderen niet, maar de wegen ernaartoe wel.” Bezoek Gimmelwald vóór 2025, en je ziet een glimp van een Zwitserland dat binnenkort misschien alleen nog in verhalen bestaat.