Dit Duitse eilandstadje van 25.253 inwoners overtreft Venetië zonder de toeristische massa’s

Ik sta op de vuurtoren van Lindau, de avondzon glinstert over het Bodenmeer terwijl ik door mijn camera een surrealistische scène vastleg: middeleeuwse huizen op een eiland, omlijst door helderblauwe wateren, met de Alpen als dramatische achtergrond. Deze Duitse stad met 25.253 inwoners is geconcentreerd op een verbazingwekkend klein eiland van slechts 70 hectare, maar de culturele dichtheid is buitengewoon. Het voelt alsof ik Venetië heb ontdekt zonder de verstikkende mensenmassa’s – een verborgen juweeltje dat de balans tussen Beierse traditie en Italiaanse romantiek perfect beheerst.

Het Duitse Venetië zonder de drukte

Met een oppervlakte van 33,06 vierkante kilometer biedt Lindau een zeldzame combinatie: een historisch eilandcentrum verbonden met het vasteland door een enkele brug. De concentratie monumenten per vierkante meter overtreft zelfs sommige Italiaanse steden. Elke stap door de smalle kasseienstraatjes onthult middeleeuwse verrassingen.

Het Alten Rathaus (Oude Stadhuis) springt direct in het oog met zijn indrukwekkende mix van gotische en neorenaissance-stijlen. Maar het is de Lindauer Marionettenoper, een wereldberoemd poppentheater, dat mij volledig verrast. Sarah, mijn vrouw, legt met haar camera de ongelooflijk gedetailleerde poppen vast terwijl we genieten van een voorstelling die zelfs onze 7-jarige Emma sprakeloos maakt.

Het contrast met Venetië is opvallend. Terwijl we langs de Maximilianstrasse wandelen, omringd door kleurrijke gevels van historische handelshuizen, realiseer ik me dat we de enige toeristen zijn in dit straatje. In andere Europese bestemmingen zou zo’n straat overspoeld zijn met selfie-nemende bezoekers.

Venetiaanse romantiek met alpiene vergezichten

Wat Lindau werkelijk onderscheidt is de combinatie van eilandromantiek en dramatische bergpanorama’s. Vanaf de 400 meter hoge Pfänder berg heb je een vergezicht over drie landen: Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. De meeste bezoekers missen deze unieke combinatie als ze alleen voor Konstanz of Zürich kiezen.

“Ik kom hier al dertig jaar. Venetië bezocht ik eenmaal en keerde nooit terug vanwege de drukte. Hier vind je diezelfde middeleeuwse schoonheid, maar je kunt nog vrij ademen en tegelijk de Alpen zien. Het is alsof twee perfecte werelden samenkomen.”

Deze vergelijking is geen overdrijving. Net als andere onderschatte Europese havensteden, biedt Lindau een authentieke ervaring zonder de nadelen van overtoerisme. De iconische combinatie van de Beierse Leeuw en de vuurtoren creëert een aanblik die rivaliseren kan met San Marco’s plein – maar dan met slechts een fractie van het aantal toeristen.

Voor cultuurliefhebbers is het Haus zum Cavazzen, een barok gebouw met wisselende kunstexposities, een must-visit. Wat me bijzonder verraste was de hoge kwaliteit van de tentoonstellingen, vergelijkbaar met wat je in grote steden zou verwachten, maar zonder de lange wachtrijen.

Wat de reisgidsen je niet vertellen

De beste manier om Lindau te ervaren is via een combinatie van boot en fiets. Arriveer met de ferry vanuit Bregenz, Oostenrijk (slechts €8,50 voor een enkele reis) voor een spectaculaire eerste indruk. Eenmaal aangekomen, huur een fiets bij Radverleih am Hafen voor €15 per dag om de omgeving te verkennen.

Bezoek tijdens de vroege ochtenduren (voor 10:00) voor de meest serene ervaring. In tegenstelling tot drukbezochte Europese steden, biedt Lindau in 2025 nog steeds rustige momenten, zelfs in het hoogseizoen.

Vergeet niet om een Zeppelin-vlucht te boeken (vanaf €250) vanuit het nabijgelegen Friedrichshafen – een ervaring die zelfs de meest ervaren reizigers verrast. Vlieg over het meer terwijl je een perspectief krijgt dat weinig anderen ooit zullen zien.

Voor een authentieke maaltijd, vermijd de restaurants aan de haven en kies voor Gasthof Alte Post waar lokale gerechten worden geserveerd in een 16e-eeuws gebouw met uitzicht op verborgen binnentuinen.

Na drie dagen in Lindau voel ik de essentie van deze plek: een perfecte balans tussen Beierse efficiëntie en Italiaanse levenskunst, zonder de nadelen van massatoerisme. Terwijl ik met Emma en Sarah naar de zonsondergang kijk vanaf de promenade, besef ik dat sommige plekken op aarde hun magie behouden juist omdat ze niet in elke reisgids staan. Lindau is zo’n zeldzame schat – een Venetië zonder de mensenmassa’s, maar met de toegevoegde bonus van alpiene grandeur.