De zonsondergang spreidt zich als een waaier van rood en goud over de palmbomen terwijl ik de eerste stap zet op Praslin, een eiland van slechts 8.600 inwoners in de Seychellen. Het kontrast is onmiddellijk voelbaar – de lucht ruikt anders, zuiverder dan op het hoofdeiland Mahé dat ik zojuist verliet. Binnen 20 minuten na aankomst op de kleine airstrip bij Amitié begrijp ik waarom dit plekje van 39,5 vierkante kilometer zo bijzonder is: het combineert luxe-accommodaties met een bijna ongerept natuurlijk landschap. Een mysterieuze combinatie die zeldzaam is geworden in onze overtoeristische wereld.
Het kleine eiland dat luxe-reizigers stilletjes ontdekken
Praslin’s verborgen kracht ligt in zijn exclusiviteit zonder pretentie. Terwijl ik langs Anse Kerlan rijd, wijst mijn lokale gids Sebastien op de discrete villa’s tussen de palmen. “Deze verhuurhuizen genereren tot $5.630 per maand voor de eigenaars tijdens het hoogseizoen,” fluistert hij.
De cijfers zijn verbluffend voor zo’n klein eiland. De top 10% vakantieverhuurders verdient hier maandelijks meer dan op veel grotere tropische bestemmingen. En toch voelt het niet commercieel aan.
Praslin heeft bewust gekozen voor een andere weg dan vergelijkbare kleine eilanden zoals Little Corn in Nicaragua. Hier draait alles om balans: toegankelijke luxe versus behoud van natuurlijke schoonheid.
Terwijl Sebastien me langs de kustweg rijdt, passeren we slechts drie andere voertuigen in 15 minuten. “Wij hebben maar één hoofdweg die het eiland doorsnijdt,” legt hij uit. “De rest zijn smalle paden en wandelroutes. Zo houden we het rustig.”
Verborgen juweeltje tussen massa-bestemmingen
Praslin positioneert zich als het perfecte alternatief voor wie zowel luxe als authenticiteit zoekt. Terwijl de Maldiven jaarlijks 1,7 miljoen toeristen ontvangen, verwelkomt Praslin slechts een fractie daarvan.
In de Vallée de Mai, een UNESCO-werelderfgoedsite, wandel ik onder de oudste palmplantage ter wereld. Hier groeit de iconische Coco de Mer, met ’s werelds zwaarste zaad dat tot 18 kg kan wegen. Het bos heeft een mystieke, ongerepte sfeer.
“Ik heb veel tropische paradijzen bezocht, maar nergens voelde ik me zo verbonden met iets authentieks. Hier voel je de ziel van een plek die nog niet is overgenomen door massatoerisme.”
Vergeleken met Bahrain dat 7,1 miljoen bezoekers verwelkomt, blijft Praslin een oase van rust. De bezoeker-dichtheid is hier slechts 3,3 personen per vierkante kilometer, tegenover ruim 10 op Mahé.
Zelfs luxeresorts zoals Raffles en Constance Lemuria zijn discreet in het landschap geïntegreerd, net als Patmos in Griekenland, waar spiritualiteit en exclusiviteit hand in hand gaan.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Praslin te ervaren is via de lokale ferry vanaf Mahé (€45 retour), die je in 50 minuten naar het eiland brengt. Van daaruit kun je een auto huren voor ongeveer €45 per dag, essentieel om alle verborgen plekjes te ontdekken.
Bezoek Vallée de Mai vóór 9:00 uur ’s ochtends voor de beste kans om de zeldzame zwarte papegaai te spotten – er leven er minder dan 100 in het wild. Entree kost €25 per persoon, maar elk cent waard.
Voor een authentieke Creoolse maaltijd, ga naar Pirogue Restaurant in Baie Sainte Anne. Bestel de verse vis in kokosmelk (€22) en eindig met traditionele bananenflensjes (€7). De lokale gerechten hier hebben een subtiele smaak die je nergens anders vindt.
Mijn insider-tip: loop in de vroege ochtend langs Anse Lazio wanneer het licht perfect is en je het strand nog voor jezelf hebt. Met wat geluk zie je schildpadden die terugkeren naar zee na het leggen van eieren.
Nu ik op mijn laatste avond over het strand van Anse Volbert loop, met mijn voeten in het warme water, begrijp ik waarom Praslin zo speciaal is. Dit is een plek die balanceert op de dunne lijn tussen ontdekking en bewaring. Sarah zou de kleuren hier fantastisch vinden voor haar fotografie, en Emma zou uren doorbrengen met het zoeken naar kleurrijke schelpen.
Praslin is als een goed bewaard geheim dat je alleen deelt met mensen die je vertrouwt om het net zo te waarderen als jij. En misschien is dat precies waarom het zo perfect blijft.