Ik stap net van de houten boot op de kust van Little Corn Island, een miniatuur paradijs van slechts 2,9 vierkante kilometer voor de Caribische kust van Nicaragua. De afwezigheid van motorgeluiden is het eerste wat me opvalt – dit is een van de laatste volledig autovrije eilanden in het Caribisch gebied. Een lokale gids fluistert me toe dat Lonely Planet dit eiland heeft geselecteerd voor hun juni 2025 editie als “laatste onontdekte Caribische parel”, waardoor de klok begint te tikken voor authentieke reizigers.
Met slechts 1.000 inwoners en nul verharde wegen voelt deze plek aan als een tijdcapsule van het Caribisch gebied voordat massatoerisme arriveerde. Terwijl ik mijn tas over mijn schouder gooi, besef ik dat ik een van de weinige bezoekers ben die vandaag op het eiland aankomt. Dat zal binnen een jaar drastisch veranderen.
Waarom dit Nicaraguaanse eilandje in 2025 wereldwijd op de radar verschijnt
Little Corn Island staat op een kantelpunt in 2025. Volgens drie onafhankelijke reisvoorspellers zal dit complete autovrije eiland de nieuwe hotspot worden voor eco-toeristen zodra de Lonely Planet-vermelding verschijnt. De combinatie van zes omringende koraalriffen en een Afro-Caribische cultuur creëert een unieke bestemming die nu nog relatief onbekend is.
De afwezigheid van massatoerisme is opvallend in vergelijking met andere Caribische parels die al ontdekt werden. Op Little Corn vind je geen resortketens, geen cruiseschepen, en geen rijen toeristen. In plaats daarvan zijn er kleine, lokaal gerunde guesthouses verspreid tussen de palmbomen.
De lokale bevolking spreekt een uniek Creools-Engels dat verschilt van het Spaans op het Nicaraguaanse vasteland. “Mi breddah” (mijn broeder) hoor je regelmatig als begroeting, terwijl “irie” gebruikt wordt om aan te geven dat alles goed is – taalelementen die elders in Nicaragua ontbreken.
Een anti-Bali ervaring die snel kan verdwijnen
In tegenstelling tot Costa Ricaanse kustplaatsen die al overstroomd worden, behoudt Little Corn Island nog zijn authentieke karakter. De verhouding is verbluffend: waar sommige Caribische bestemmingen 50+ toeristen per inwoner verwelkomen, heeft Little Corn er hooguit drie per lokale bewoner per jaar.
“Ik kom hier al vijf jaar, en dit is de enige plek in het Caribisch gebied waar ik nog het gevoel heb een ontdekkingsreiziger te zijn. Geen restaurants met Engelse menu’s, geen souvenirwinkels. Gewoon lokaal leven, kristalhelder water, en stilte.”
Het contrast met overtoeristieke eilanden zoals Koh Phi Phi in Thailand of Santorini in Griekenland kon niet groter zijn. Waar deze bestemmingen worstelen met miljoenen bezoekers per jaar, heeft Little Corn de luxe van relatieve onbekendheid. Maar experts voorspellen dat dit binnen 18 maanden zal veranderen.
De reis zelf werkt als natuurlijke filter: eerst een vlucht naar Managua, dan een binnenlandse vlucht naar Big Corn Island, gevolgd door een boottocht van 30 minuten die bij ruw weer behoorlijk uitdagend kan zijn. Sarah, mijn vrouw, beschrijft het in haar foto’s als “de moeite waard elke druppel zweet”.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Little Corn te bereiken is via de ochtendboot om 10:00 uur vanaf Big Corn Island, wanneer de zee meestal kalmer is. Vermijd de middagoversteek rond 16:30 wanneer de wind vaak toeneemt en de golven hoger worden. Breng contant geld mee want er zijn geen geldautomaten op het eiland.
Voor de beste snorkelervaring moet je naar de oostkant van het eiland gaan, waar koraalriffen vergelijkbaar met die in Colombia te vinden zijn. Lokale gidsen brengen je voor ongeveer 30 euro naar de beste plekken waar je verpleegsterhaaien en kleurrijke tropische vissen kunt spotten.
Begin juni, wanneer het regenseizoen net start, biedt een perfect window voor bezoek. De vegetatie is fris groen, de stranden zijn leeg, en de temperatuur schommelt rond de aangename 28 graden. De lokale bevolking noemt deze periode “likkle season” – de kleine tussentijd voordat het hoogseizoen begint.
Terwijl ik mijn laatste avond doorbreng in een hangmat aan het strand, met het geluid van palmbladeren in de wind als enige achtergrondmuziek, denk ik aan wat Emma, mijn zevenjarige dochter, zou zeggen over deze plek. Ze zou het waarschijnlijk beschrijven als “een eiland waar de tijd vergeten is hoe snel te gaan”. En dat is precies waarom je nu moet komen, voordat de rest van de wereld Little Corn Island ontdekt.