De boot wiegt zachtjes terwijl ik de kust van Mayotte nader, een 374 km² Frans eiland drijvend in de Indische Oceaan. De vroege ochtendzon verlicht wat op het eerste gezicht lijkt op een typisch tropisch paradijs. Maar als journalist die meer dan 35 eilanden wereldwijd bezocht, weet ik dat er meer schuilgaat achter deze Franse uithoek. Ik ben hier precies 6 maanden na de verwoestende orkaan die over dit eiland raasde – een ramp waarvan de exacte impact nog steeds in mysterie is gehuld, zelfs binnen Frankrijk zelf.
Waarom Mayotte in 2025 krantenkoppen zal halen
Terwijl de boot aanmeert in Mamoudzou, de hoofdstad, valt meteen op hoe dit Franse departement verschilt van wat je verwacht. Met 310.000 inwoners samengeperst op dit kleine eiland heeft Mayotte een bevolkingsdichtheid van bijna 1.900 mensen per km² – dichter bevolkt dan Parijs.
Het contrast is verbijsterend: het armste Franse gebied herbergt tegelijkertijd een van ’s werelds meest indrukwekkende mariene reservaten. Een lagune van 1.100 km² omringt het eiland, beschermd als onderdeel van een gigantisch zeereservaat van 68.000 km². Hier leven 300 koraalsoorten en 22 walvissoorten, een biodiversiteit die rivalen als de Malediven naar de kroon steekt.
“Na de orkaan dachten velen dat ons koraal verloren was. Maar de natuur is veerkrachtig, net als wij,” vertelt een lokale duikinstructeur terwijl hij naar de horizon wijst. “De toeristen die nu komen, zien het herstel in real-time. Dat maakt hun bezoek betekenisvol.”
Wat Mayotte echt bijzonder maakt in 2025 is de timing. Na de verwoestende orkaan van december 2024 heeft het eiland in stilte een indrukwekkend herstel doorgemaakt. Terwijl de meeste media de aandacht verlegden, bleven lokale gemeenschappen en Franse hulpprogramma’s doorwerken. Nu, in het droge seizoen van 2025, is Mayotte klaar om weer bezoekers te ontvangen.
Net zoals Sri Lanka’s indrukwekkende herstel na crisis, toont Mayotte hoe veerkracht en natuurschoon hand in hand gaan.
Het Franse alternatief voor overvolle paradijzen
Mayotte ontvangt jaarlijks slechts 50.000 toeristen, goed voor een bescheiden €36 miljoen aan inkomsten. Ter vergelijking: buureiland Réunion, ook Frans, trekt ruim 500.000 bezoekers per jaar. Terwijl Zanzibar al overspoeld wordt door toeristen, blijft Mayotte authentiek en onontdekt.
“Ik heb op Mauritius en de Seychellen gewerkt. Daar is alles voor toeristen gebouwd. Hier op Mayotte ervaar je het echte leven van de Indische Oceaan – waar Franse invloeden versmelten met Afrikaanse en Arabische tradities.”
De culturele rijkdom is fascinerend. Terwijl 97% van de bevolking moslim is, ademt het eiland een unieke Frans-Afrikaanse sfeer. In Mamoudzou klinkt op straat een mengeling van Frans, Shimaore (een Comorese taal) en Kibushi, terwijl de geur van ylang-ylang bloemen door de lucht zweeft.
Deze bloemen vormen driekwart van de export naar de prestigieuze Franse parfumindustrie. “Kwanzaya ni bahari” fluistert een bloemenkweker – “onze rijkdom komt van de zee”, een gezegde dat de essentie van Mayotte vangt.
Terwijl sommige Franse gebieden bekend staan om hun berglandschappen, onderscheidt Mayotte zich door zijn spectaculaire onderwaterwereld en een unieke culturele mix die nergens anders in Frankrijk te vinden is.
Wat de reisgidsen je niet vertellen
De beste manier om Mayotte te verkennen is via lokale transportboten die voor slechts €2-5 tussen de eilanden varen. Petite-Terre, het kleinere eiland, herbergt de luchthaven Dzaoudzi-Pamandzi, het belangrijkste toegangspunt sinds de orkaan.
Bezoek de stranden bij N’Gouja tijdens vroege ochtenduren (6-9 uur) om zeeschildpadden te spotten die komen foerageren. Voor de beste duikervaring ga naar Pass in Time bij Saziley, waar de sterke stromingen van juni tot september walvishaaien aantrekken.
Wie andere verborgen paradijzen waardeert, zal de afwezigheid van massatoerisme op prijs stellen. In tegenstelling tot bekendere bestemmingen kun je hier nog steeds hele stranden voor jezelf hebben, zelfs in het hoogseizoen.
Ik sluit mijn dag af op Mont Choungui, 594 meter hoog, waar de zon de lagune in gouden tinten doopt. Beneden zie ik vissers terugkeren naar hun dorpen, ylang-ylangplantages die de heuvels bedekken, en in de verte de contouren van Madagaskar.
Sarah zou deze zonsondergang perfect vastleggen. Terwijl ik de afdaling begin, besef ik dat Mayotte als een zeldzame ylang-ylangbloem is: subtiel geurend, nog niet geplukt door het massatoerisme, maar klaar om ontdekt te worden door wie bereid is voorbij de gebaande paden te kijken. Dit Franse eiland in de Indische Oceaan schrijft in 2025 zijn herstelverhaal, en wij kunnen de eerste getuigen zijn.